قانون پلسکا یوسف توضیح میدهد که چرا همواره یک مهاجر در کشور مبدا خود زندگی بهتری را تجربه میکند. این قانون به طور کلی بر هر مهاجرتی صادق است اما در این مقاله بیشتر بر روی مهاجران ایرانی در بلوک غرب تمرکز میکنیم.
این قانون یک فرآیند قانونی نیست، بلکه مانند مخروط نور، فضایی است که فرد مهاجر را در بر گرفته و به وی اجازه فرار نمیدهد.
نکته جالب موارد بالا این است که شهود ما در ابتدای امر کاملا مغایر با مفاد بالا کار میکند، همواره ما فکر میکنیم شرایط گفته شده باید در یک کشور اروپایی بهتر از ایران باشد اما با بررسی دقیق تر این قانون متوجه میشویم که رسیدن به موارد بالا تنها سخت نیست، بلکه غیر ممکن است.
این قانون قصد مقایسه کشور ها را برای شهروند های آن کشور ندارد، بلکه صرفا شرایط یه مهاجر ایرانی در کشور اروپایی را توضیح میدهد. در واقع، هیچ کدام از مفاد بالا قابل استناد در مقایسه زندگی یک آلمانی در آلمان و زندگی یک ایرانی در ایران نیست.
ضمنا قانون پلسکا یوسف موضوع افزایش فرصت اقتصادی از طریق جا به جایی حجم اقتصاد را مورد قبول میداند. به این معنی که فرد میتواند با مهاجرت به درآمد بیشتری کسب کند، البته غالبا از طریق تکنیک افزایش حجم اقتصاد که در ادامه به جزیات آن می پردازیم.